بنام الله/// ضمن تشکر باید بگویم که استغفار معادل ندامت است/// اصولا تا پشیمانی رخ ندهد و احساس رنجش از گناه و ان عمل به انسان غالب نشود خبری از ندامت نخواهد بود تنها انسان نادم محتاج بخشش است و استغفار غلط کردم خودمانی است به درگاه الله از ترس عقوبت که ان میتواند هراس از جهنم و کفاره ان باشد یا هراس از دور شدن از معبود و ترد شدن توسط الله/// استغفار ابراز عجز و اندوه از گناه است مانند کسی که سهوا باعث زمین خوردن دیگری شده بلافاصله با ابراز تاسف و درخواست بخشش از فرد مورد نظر دلجویی می کند تا مورد بد بینی و کینه و رنجش او نشود/// انسان با معرفت وقتی سهوا مرتکب گناهی میشود فورا قلبش متوجه نظر الله به ان واقعه میشود و از این رنجش معبود نگراه و غمگین میشود و فورا با توسل و استغفار سعی به خوشنود کردم معبود دارد زیرا در یک جریان عاشقی دو طرفه رنجش هر طرف به منزله رنجش طرف دیگر است و هرگز هیچ عاشقی تاب تحمل رنجش معشوق خود را ندارد و از این رو که انسان و الله معشوق و عاشق یکدیگرند پدیده ندامت و استغفار رخ میدهد/الله در جایگاه بالا و عبد در جایگاه پایین///به نظر من استغفار حقیقی و از روی معرفت چنین تحلیلی دارد